واقعیتِ زندگیِ هریک از ما آن لحظه هایی ست که آن یکی، اولویت هایی، ترجیح هایی، ضرورت هایی غیر از ما دارد. همان لحظه هایی که نشسته ای، تنها، به آن دیگری فکر می کنی که دارد به چیز دیگری، کس دیگری، غیر از تو می پردازد. این ها لحظه های واقعی زندگی اند. این ها همان لحظه هاست که طول می کشد ... کش می آید ... که فکرت هی می رود برای خودش به این طرف و آن طرف ... جاهای خوبی هم نمی رود بیشترِ اوقات ... به آن چیزِ دیگر، به آن کسِ دیگر فکر می کنی و زندگی، آرام و سنگین و بی رحم و مدام جریان دارد ... و ما همه این لحظه ها را تجربه کرده ایم ... تجربه می کنیم ... همه ... همان ساعت ها و روزها و دقیقه هایی که آن دیگری، اولویت هایی، ترجیح هایی، ضرورت هایی غیر از ما دارد ... همان ساعت ها و روزها و دقیقه هایی که واقعیتِ عریان و بی رحم و تلخِ زندگیِ من و تو ست ... همان ساعت ها و روزها و دقیقه هایی که واقعیتِ عریان و بی رحم و تلخِ زندگیِ ماست ...