ادیپوس

امین اصلانی را شاید به عنوان کارگردان تئاتر نشناسیم، یا نمی شناختیم تا امشب. من امین را به عنوان فیلمساز، تدوین گر ، مترجم، محقق و آدم اهل اندیشه و اهل کلمه و کتاب و تصویر می شناختم پیشتر. و ادیپوس همانی ست که می شد از امین اصلانی انتظار داشت. یک بازخوانی اسطوره ای بسیار مرتب، سرِجا، تمیز و قوی. شاید بهترین خاطره ی امشب برای من ترجمه ی بسیار بسیار زیبا و قوی امین اصلانی باشد از متن این نمایش. برای حرف زدن درباره ی اجرا و جزئیات آن اولین شب اجرا به هیچ وجه زمان مناسبی نیست. هرکس دو قران کار تئاتر کرده باشد می داند که اجرای یک کار ساده ی بدون اتفاقات تکنیکی و پیچیده هم در شب اجرا هنوز چیزی شبیه یک تمرین جنرال است چه برسد به نمایشی مثل ادیپوس با میزانسن های پیچیده و پر تعداد و داستان های تکنیکی آن. اما حتا به عنوان اولین اجرا امشب گروه اصلانی اجرای بسیار تر و تمیزی ارائه دادند. بازی لادن مستوفی ، افشین هاشمی و محسن حسینی برای من امشب به یاد ماندنی ترین پرفورمنس های این اجرا بودند. موسیقی نمایش و نریشن متن هم بسیار با حال و هوای کار همراه است و شاید نقطه های قوت دیگری برای این نمایش باشد. به دید من تنها اشکال کار سالن نا مناسب این اجراست که شنیدم چاره ی دیگری برای اجرا نبوده و چه حیف که سالن های نمایش درست و درمان این شهر، اجرای ادیپوس را از دست دادند به هر دلیل و داستانی که وجود داشته است. مدیران سالن های نمایش تهران به زودی پشیمان خواهند شد که چرا برای ادیپوس وقت اجرا نگذاشته اند. ادیپوس نوید ورود یک کارگردان بسیار خوب تئاتر را به ما می دهد. کارگردانی که گرچه این شاید  این اولین کار او به نظر برسد اما کوله بار تحقیق ها و خواندن ها و اندیشیدن ها و ساختن های بسیاری را بر پشت دارد. کوله باری آنقدر سنگین که پشت خیلی ها را دوتا خواهد کرد. دیدن ادیپوس را از دست ندهید، تعداد اجراها زیاد نیست و زمان بسیار تند و بی رحم می گذرد.