دیوار
چهارم ، تئاتری ست که امیررضا کوهستانی نوشته و کارگردانی کرده است. رامبد جوان و
نگار جواهریان بازیگران این تئاتر هستند. دو نفر که حکایت بخشی از زندگی یک زوج را
برایمان روایت می کنند که یکی آلمانی تباری آمریکایی است و دیگری ایرانی تباری که
"فارسی کم بلد است" ... تئاتر در دو بخش اجرا می شود که در بخش اول
تماشاگران و بازیگران در یک نگارخانه ایستاده اند و با حرکت بازیگران باید حرکت کنی
و بهشان نزدیک شوی. همین میزانسن ، اولین تفاوت این کار با بسیاری آثار دیگری ست که
تا کنون در تئاتر ایران دیده ایم. بازیگران تئاتر در میان تماشاگران راه می روند،
به چشم آنان خیره می شوند و حتا دستشان را می گیرند. این شما را به طرز عجیب و
عمیقی وارد داستان می کند. حرف از صداهایی ، موسیقی هایی و صحنه هایی می شود که در
سکوت بازیگران باید آنها را تصور کنید.
نمایش،
میزانسن بسیار ساده ای دارد و متن داستان است که شما را می برد با خود و همراه می
کند با بازیگران. نگار جواهریان همانی ست که انتظارش را داریم، نرم و روان و
دلنشین. رامبد جوان اما اجرایی ارائه می کند که غافلگیر کننده است ، تفاوت بازی
جوان در بخش دوم نمایش نسبت به بخش اول با تغیر شخصیت او بسیار چشمگیر است. لحن و
بیان ، بازی چشم ها و دودو زدن مردمک های بازیگر در بخش دوم حکایت از تسلط به نقش
و درک بسیار خوب او از شخصیت ها دارد.
از
نمایش دیوار چهارم که بیرون می آیید، به دیالوگ ها، به داستان و به این زن و مرد
فکر می کنید. داستان دیوار چهارم مدت ها همراه ما می ماند و این اتفاقی ست که این
روزها خیلی نمی افتد.
دیوار
چهارم تئاتری ست که باید دید. باید تجربه کرد.
چه خوب که دیدی...چه خوب که منم ببینم
ReplyDelete